ماده 1– در اين آيين نامه اصطلاحات زير در معانی مشروح مربوط به كار می روند:
الف – واحدهاي توليدی: كليه واحدهای توليدی صنعتی، معدنی و كشاورزی دارای مجوز از وزارتخانه های صنعت، معدن و تجارت و جهاد كشاورزی و ساير مراجع ذی ربط قانونی.
ب – شركت های ارايه دهنده خدمات: كليه شركت های عرضه كننده برق، گاز، خدمات ارتباطی و فناوری اطلاعات.
پ – شرايط خارج از كنترل مديريتی (فورس ماژور): عواملی از قبيل زلزله، سيل، طوفان، صاعقه و ساير شرايط آب و هوايی آسيب رسان، جنگ داخلی، حمله دشمن خارجی، اعتصاب، شورش و حريق.
ت – بدهی معوق: بدهي كه از تاريخ سررسيد آن، سه ماه گذشته باشد.
ماده 2– كليه شركت های ارايه دهنده خدمات موظفند متن قراردادهای تأمين خدمات به واحدهای توليدی را به گونه‌ای تنظيم نمايند تا تأمين خدمات وفق مفاد قرارداد در تمام دوره قرارداد تداوم يابد.
تبصره 1– وجه التزام، جايگزينی خدمات و چگونگی جبران خسارت وارده به واحدهای توليدی، در صورت قطع خدمات، بايد در متن قرارداد پيش بينی شود.
تبصره 2– پوشش خسارت مربوط به هزينه های عمليات جاری واحدهای توليدی در مدت قطع خدمات، بايد در قرارداد پيش بينی و برآورد و نحوه جبران خسارت مازاد بر هزينه های جاری در صورت ارايه خدمات مطمئن تر نيز در قرارداد لحاظ گردد.
تبصره 3– در صورتی كه برای تأمين خدمات در دوره قرارداد، نياز به تعديل قيمت خدمات باشد، قيمت های جديد حسب مورد با پيشنهاد دستگاه های اجرايی طرف عرضه و تصويب هيأت وزيران قابل اعمال در قراردادها خواهد بود.
تبصره 4– در صورت درخواست واحدهای توليدی، شركت های ارايه دهنده خدمات موظفند قراردادهای جاری تأمين خدمات را در چارچوب مفاد اين آيين نامه اصلاح نمايند.
ماده 3– قطع خدمات واحدهای توليدی در شرايط غير اضطراری و پيش بينی شده در قرارداد مجاز نمی باشد.
تبصره 1– برای برق در خطوط (20) و (33) كيلوولت و برای گاز در خطوط با فشار (60) PSI و پايين تر، اولويت بندی قطع ملاك عمل نمی باشد.
تبصره 2– در شرايط غيراضطراری و پيش بينی شده در قرارداد، شركت های ارايه دهنده خدمات، قطع خدمات واحدهای توليدی را به اطلاع استانداری و دستگاه های استانی وزارتخانه های صنعت، معدن و تجارت و جهاد كشاورزی می رسانند. استانداری ها نيز شورای تأمين استان را برای رعايت تبصره (1) ماده (25) قانون بهبود مستمر محيط كسب و كار تشكيل داده و تصميمات شورای تأمين را ابلاغ می نمايند.
ماده 4– چنانچه در شرايط عادی خدمات واحدهای توليدی قطع شود، شركت های ارايه دهنده خدمات موظفند بر اساس قراردادهای منعقده نسبت به جبران خسارت برابر ماده (2) اين آيين نامه اقدام نمايند.
تبصره 1– برای مواردی كه قطع و يا كاهش ارايه خدمات قابل برنامه ريزی می باشد، شركت ارايه دهنده خدمات موظف است حداقل (24) ساعت قبل از اعمال محدوديت يا قطع خدمات، مراتب را به مشتركين توليدی اعلام نمايد.
تبصره 2– پرداخت خسارت به شركت ها منوط به عدم وجود بدهی معوق به شركت ارايه كننده خدمات است.
ماده 5– سازمان مديريت و برنامه ريزی كشور همه ساله اعتبار لازم برای جبران خسارت شركت های ارايه دهنده خدمات، ناشی از تصميم دولت برای قطع جبران خدمات به واحدهای توليدی را در لوايح بودجه سالانه پيش بينی خواهد نمود.
ماده 6– شركت های ارايه دهنده خدمات می توانند برای ايفای تمام يا بخشی از تعهدات خود ناشی از اجرای اين آيين نامه، نسبت به بيمه تأمين خدمات موضوع اين آيين نامه اقدام نمايند.
ماده 7– واحدهای توليدی كه به لحاظ آسيب پذيری تجهيزات و يا مسايل ايمنی ناشی از قطع خدمات متحمل خسارت زياد می شوند، موظفند مراتب را با ذكر موارد آسيب و حداقل خدماتی كه بايد دريافت نمايند، به شركت های ارايه دهنده خدمات قبلاً اعلام نموده و يا در مفاد قرارداد فی مابين ذكر نمايند.
ماده 8 – واحدهای توليدی كه مشمول دريافت خسارت می شوند، در صورتی كه بدهی به شركت ارايه دهنده خدمات داشته باشند، به ميزان بدهی از خسارت آن واحد كسر می گردد.
بدون دیدگاه